Το «αλφαβητάρι» της Νευρολογίας

Άνοια: Η προοδευτική εκφύλιση και ατροφία του εγκεφάλου με διαταραχή της μνήμης, της σκέψης, της συμπεριφοράς. Πρέπει να διαχωρίζεται από τη φυσιολογική γήρανση του εγκεφάλου. Είδη άνοιας: Η νόσος Alzheimer, η αγγειακή άνοια, η αλκοολική άνοια, η άνοια που συνοδεύει την νόσο Πάρκινσον κλπ.

Ανεύρυσμα: Η σακοειδής προπέτεια (σαν σάκος) του τοιχώματος ενός αγγείου το οποίο στο σημείο αυτό είναι πιο εύκολο να σπάσει και να προκληθεί αιμορραγία. Οι διακλαδώσεις των αγγείων είναι οι πιο συχνές εντοπίσεις ανευρυσμάτων. Το πιο συχνό σύμπτωμα που υποδηλώνει ρήξη εγκεφαλικού ανευρύσματος είναι η πρωτόγνωρη, οξύτατη και συνήθως εντοπισμένη κεφαλαλγία (πονοκέφαλος). Αποτελεί ιδιαίτερα επείγουσα κατάσταση.

Αφασία: Η διαταραχή της κατανόησης αλλά και της εκφοράς του λόγου. Συχνά εμφανίζεται μετά από αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.

Γλοιοβλάστωμα: κακοήθης όγκος του εγκεφάλου

Διάσειση εγκεφαλική: Η οξεία δυσλειτουργία του εγκεφάλου μετά από κτύπημα της κεφαλής. Μπορεί να συνοδεύεται από βραχεία απώλεια συνείδησης, βραχεία αμνησία, ναυτία, ζάλη ή και έμετο. Απαιτείται άμεση ιατρική εκτίμηση

Δεσμιδώσεις: Οι αυτόματες εστιασμένες ακούσιες συσπάσεις μυών που μπορεί να είναι αισθητές και να προκαλούνται από βλάβες των περιφερικών νεύρων ή του κινητικού περιφερικού νευρώνα.

Διπλωπία: Η αντίληψη διπλού ειδώλου όταν είναι ανοικτά και τα δύο μάτια. Μπορεί να είναι σύμπτωμα καθαρά των περιφερικών νεύρων των οφθαλμών, του εγκεφάλου ή των μυών των οφθαλμών (μυασθένεια)

Επιληψία: Νευρολογική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται συνήθως από ξαφνικά αλλά επαναλαμβανόμενα επεισόδια απώλειας συνείδησης, με ή χωρίς σπασμούς. Η βασική αιτία είναι η δημιουργία παθολογικών «ρευμάτων» στα εγκεφαλικά κύτταρα λόγω ποικίλων αιτίων.

Εγκεφαλίτιδα: Η φλεγμονή των κυττάρων στον φλοιό του εγκεφάλου. Συνήθως τα αίτια είναι ιοί (όπως ο απλός έρπητας, ή ο ιός του δυτικού Νείλου) αν και σαν παθολογική κατάσταση δεν είναι συχνή.

Εγκεφαλικό (αγγειακό επεισόδιο): Η διακοπή ή η διαταραχή της παροχής αίματος στον εγκέφαλο λόγω απόφραξης (ισχαιμικό επεισόδιο), ή ρήξης (αιμορραγικό επεισόδιο) κάποιου αγγείου του εγκεφάλου. Προκαλεί την μείωση παροχής οξυγόνου στα εγκεφαλικά κύτταρα τα οποία νεκρώνονται σε λίγα λεπτά. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει συνήθως (αιφνίδιας εγκατάστασης) μονόπλευρη αδυναμία άκρων, διαταραχή στην ομιλία, διαταραχή στην όραση και άλλα συμπτώματα τα οποία εξαρτούνται από τη έκταση και την εντόπιση του επεισοδίου. Είναι επείγουσα ιατρική κατάσταση η οποία απαιτεί άμεση ιατρική βοήθεια.

Ζάλη: Ένα από τα πιο συχνά νευρολογικά συμπτώματα. Μπορεί να περιγράφει την αστάθεια, την θόλωση συνείδησης, την γενική καταβολή ή αδυναμία είναι να είναι δύσκολο για τον ασθενή να το περιγράψει με σαφήνεια.

Ζωστήρας Έρπητας: Η αρχικά προσβολή του δέρματος από τον ιό του έρπητα που προκαλεί στα παιδικά χρόνια την ανεμοβλογιά. Ο ιός επανενεργοποιήται μετά από σωματικό (τραύμα, λοίμωξη, εξάντληση) ή ψυχικό στρες. Εμφανίζει εξάνθημα με καταομή νεύρου στον κορμό ή στο πρόσωπο «σαν ζώνη», το οποίο υποχωρεί αλλά μπορεί να συνοδευτεί από πόνο. Όταν ο πόνος συνεχίζει μετά την υποχώρηση του εξανθήματος μιλάμε για την μεθερπητική νευραλγία η οποία μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες.

Ημιανοψία: Η μείωση (της όρασης) του οπτικού πεδίου στο μισό, λόγω βλαβών στην οπτική νευρική οδό στον εγκέφαλο. Μπορεί να προκαλείται μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή όγκους του εγκεφάλου.

Ημικρανία: Συνηθισμένο είδος κεφαλαλγίας που αφορά πιο συχνά την μισή πλευρά του κεφαλιού γύρω από το μάτι. Συνοδεύεται από τάση για έμετο, έμετο, δυσανεξία στο φως και στο θόρυβο. Μπορεί να προηγείται της ημικρανίας σειρά συμπτωμάτων όπως λάμψεις, μουδιάσματα στα άκρα, θολή όραση. Τα συμπτώματα αυτά τα περιγράφουμε σαν «Αύρα» της ημικρανίας.

Ημιπληγία: Η παράλυση του άνω και κάτω άκρου στην ίδια πλευρά του σώματος. Περιγράφεται ως δεξιά ή αριστερή ημιπληγία.

Θλάση εγκεφαλική: Ο τραυματισμός του εγκεφάλου μετά από κάκωση της κεφαλής. Συνοδεύεται από μικροαιμορραγία και είναι σοβαρότερη κατάσταση από την απλή διάσειση αναλόγως και της εντόπισης του τραύματος.

Θόλωση όρασης: Η αίσθηση ότι βλέπουμε πίσω από ένα ημιδαφανές πέπλο – «σαν κουρτίνα». Μπορεί να σημαίνει τοπικά βλάβη του οφθαλμού, βλάβη του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα) ή λιγότερο συχνά βλάβες στην οπτική οδό του εγκεφάλου.

Ίλιγγος: Συχνό αίσθημα περιστροφής του σώματος ή του περιβάλλοντος που προκαλείται κατά τον ερεθισμό του λαβυρίνθου στο αυτί. Μπορεί να συνοδεύεται από τάση για έμετο και να γίνει σύγχυση με το αίσθημα της ζάλης και της αστάθειας. Αν και ο καλοήθης περιστροφικός ίλιγγος είναι ο πιο συχνός πρέπει να αποκλειστούν και καταστάσεις που μοιάζουν με αυτόν και αφορούν τον εγκέφαλο.

Κεφαλαλγία: Ο πονοκέφαλος κάθε είδους. Η πιο συχνές είναι η κεφαλαλγία τάσεως και η ημικρανία, πιο σπάνια η αθροιστική κεφαλαλγία. Αυτές θεωρούνται και οι πιο συχνές «καλοήθεις» κεφαλαλγίες στις οποίες δεν κρύβεται κάποια συγκεκριμένη παθολογία πίσω από αυτές. Κεφαλαλγία μπορεί να προκαλέσουν η αιμορραγία ή και οι όγκοι του εγκεφάλου. Αυτό όμως δεν είναι συχνό και μας ανησυχεί όταν η κεφαλαλγία είναι πρωτόγνωρη, υπερβολικά έντονη, και ασυνήθιστα διαρκής.

Κρίση επιληπτική: Σύμπτωμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας που όταν είναι μεμονωμένο μπορεί να υποδηλώνει δυσλειτουργία εγκεφαλικών κυκλωμάτων, όγκο, αιμορραγία, ισχαιμία εγκεφάλου ή και διαταραχή μεταβολισμού (ηλεκτρολυτών, σακχάρου κλπ.). Οι συχνές τακτικές επιληπτικές κρίσεις θέτουν την διάγνωση της επιληψίας. Ενώ μια μεμονωμένη κρίση αποτελεί απλά ένα από τα συμπτώματα του εγκεφάλου.

Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου: Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένα ελαστικό ημίρρευστο «ζελέ» ανάμεσα στους σπονδύλους ο οποίος απορροφά τους κραδασμούς και τις πιέσεις που αναπτύσσονται στην σπονδυλική στήλη. Όταν το «ζελέ» αυτό βγει εκτός των σπονδύλων λόγω υπερβολικών δυνάμεων, προκαλείται η κήλη του δίσκου. Η κήλη μπορεί να πιέσει τις νευρικές ρίζες ή τον νωτιαίο μυελό και να δημιουργήσει πόνο ή άλλα νευρολογικά συμπτώματα στα άκρα. Συχνές εντοπίσεις είναι η μέση και ο αυχένας.

Λευκοεγκεφαλοπάθεια ισχαιμική: Η ισχαιμία μικρών αγγείων στην λευκή ουσία του εγκεφάλου. Προκαλείται συχνά από την μη ελεγχόμενη σωστά υπέρταση και τον Σακχαρώδη Διαβήτη. Ρόλο παίζει και η ποιότητα του τοιχώματος των αγγείων λόγω αυξημένων λιπιδίων στο αίμα (Χοληστερίνη, Τριγλυκερίδια) αλλά και λόγω κατασκευής τους.

Λιποθυμία: Η παροδική απώλεια συνείδησης η οποία συνήθως σημαίνει παροδική μείωση της παροχής αίματος στον εγκέφαλο λόγω καρδιολογικών αιτίων, πτώσης της πίεσης ή και λόγω νευρολογικών καταστάσεων. Απαιτεί συχνά διερεύνηση από όλες τις εμπλεκόμενες ιατρικές ειδικότητες (καρδιολόγο, νευρολόγο, παθολόγο κλπ).

Μηνιγγίτιδα: Η προσβολή του περιβλήματος του εγκεφάλου (των μηνίγγων) από ιούς ή βακτήρια. Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα θεωρείται σοβαρότερη. Είναι καταστάσεις που απαιτούν νοσηλεία. Η διάγνωση τεκμηριώνεται με την οσφϋονωτιαία παρακέντηση και την εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Μυασθένεια: Αυτοάνοσης αιτιολογίας κατάσταση στην οποία αναπτύσσονται αντισώματα που εμποδίζουν την επικοινωνία των νεύρων με τους μύες (στην νευρομυϊκή σύναψη).Συνήθως προκαλεί πτώση βλεφάρων διπλωπία και αδυναμία με ημερήσια διακύμανση. Η νόσος όταν διαγνωσθεί έγκαιρα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με συνδυασμένη θεραπεία.

Μυοκλονίες: Βραχείας διάρκειας μυϊκές συσπάσεις που περιγράφονται σαν «τινάγματα». Εντοπίζονται συνήθως στον κορμό και στα άκρα. Είναι σύμπτωμα που υποδηλώνει δυσλειτουργία του εγκεφάλου σε διάφορες καταστάσεις όπως εκφύλιση και ατροφία, διαταραχές ηλεκτρολυτών, μεταβολισμού, ή και επιληπτική δραστηριότητα.

Ναρκοληψία: Η παρατεταμένη υπνηλία τις πρωινές ώρες που συνοδεύεται από έντονη κόπωση και ακαταμάχητη επιθυμία για μικρά διαστήματα ύπνου. Υποδηλώνει συνήθως διαταραχή του κανονικού νυκτερινού ύπνου που συχνά προκαλεί η υπνική άπνοια.

Νευραλγία τριδύμου: έντονος πόνος προσώπου που χαρακτηρίζεται συνήθως από πολλά καθημερινά σύντομα επεισόδια διαξιφιστικού άλγους ή με τη μορφή ρεύματος. Συχνά συγχέεται με πόνο των δοντιών και οδηγεί στον οδοντίατρο. Οφείλεται σε υπερδιεγερσιμότητα των νευρικών απολήξεων του τριδύμου νεύρου που είναι υπεύθυνο για την αίσθηση του προσώπου, των βλεννογόνων στο στόμα, των δοντιών κλπ.

Νευροπάθεια περιφερική: Η δυσλειτουργία των περιφερικών νεύρων που εκδηλώνεται με μουδιάσματα αδυναμία ή απώλεια αίσθησης συνήθως στα άκρα. Τα αίτια είναι συνήθως ο χρόνιος και όχι καλά ρυθμισμένος σακχαρώδης διαβήτης, αυτοάνοσες καταστάσεις, η χρόνια κατάχρηση αλκοόλ. Η διάγνωση τεκμηριώνεται με το Ηλεκρομυογράφημα.

Οίδημα οπτικής θηλής: Κατάσταση στην οποία παρουσιάζεται οίδημα στο εσωτερικό του ματιού εκεί που ξεκινά το οπτικό νεύρο. Εμφανίζεται σε φλεγμονές του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα) σε αυξημένη ενδοκράνια πίεση και πιο σπάνια σε αυτοάνοσες ή λοιμώδεις καταστάσεις.

Οπισθώθηση: Η τάση ο ασθενής να γέρνει προς τα πίσω στην όρθια θέση. Προκαλεί αστάθεια και δυσκολία στη βάδιση. Εμφανίζεται στην ατροφία και εκφύλιση του εγκεφάλου.

Οσφυοϊσχιαλγία: Ο πόνος στη μέση που επεκτείνεται στο πόδι στην πορεία του ισχιακού νεύρου. Οφείλεται συνήθως σε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου ή σε άλλες εκφυλιστικές καταστάσεις στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Πάρεση του προσωπικού νεύρου (περιφερική): Η αναστολή λειτουργίας του προσωπικού νεύρου συνήθως στην πορεία του κοντά στο αυτί και στο μάγουλο, που έχει ως συνέπεια την παράλυση του μισού προσώπου. Το προσωπικό νεύρο ελέγχει τους μύες στο μέτωπο γύρω από το μάτι και το στόμα. Προκαλείται από ιούς (όπως ο έρπητας) άλλα και από μη σαφώς επιβεβαιωμένα αίτια όπως το ψύχος. Είναι συχνή κατάσταση σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά και με φυσικοθεραπευτική παρέμβαση αν και μπορεί να παραμείνει κινητική δυσλειτουργία του προσώπου για αρκετό χρόνο μετά την εκδήλωσή της. Απαιτείται διερεύνηση για τον αποκλεισμό σπανιότερων αιτίων.

Παραπληγία: Η παράλυση (η πλήρης αδυναμία κίνησης) και των δύο κάτω άκρων

Πολλαπλή Σκλήρυνση (Σκλήρυνση κατά Πλάκας): Αυτοάνοση φλεγμονώδης πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος (του εγκεφάλου ή και του νωτιαίου μυελού) κατά την οποία προσβάλλεται η μυελίνη των νευρικών αξόνων. Εμφανίζεται συνήθως με επίμονα για μέρες μουδιάσματα στα άκρα, θόλωση όρασης στο ένα μάτι (οπτική νευρίτιδα) με αδυναμία άκρων και αστάθεια. Παρουσιάζει συνήθως υφέσεις και εξάρσεις των συμπτωμάτων αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τα συμπτώματα χειροτερεύουν αργά χωρίς φάσεις σημαντικής βελτίωσης. Η διάγνωση τεκμηριώνεται κυρίως με την διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου, ή και σπονδυλικής στήλης. Επιπλέον μπορεί να απαιτηθεί η οσφυονωτιαία παρακέντηση με σκοπό να επιβεβαιωθεί η διάγνωση ενώ μπορεί να ζητηθούν και τα οπτικά προκλητά δυναμικά. Οι πολλές διαθέσιμες σύγχρονες θεραπείες έχουν μειώσει τις πιθανότητες για ανεξέλεγκτη επιδείνωση της νόσου.

Ραιβόκρανο: Η παθολογική στροφή και πλάγια κάμψη της κεφαλής. Μπορεί να οφείλεται σε απλό μυϊκό σπασμό, σε διαταραχές της όρασης όπου η στροφή της κεφαλής «διορθώνει» μια διπλωπία, αλλά και σε σπανιότερες νευρολογικές δυσλειτουργίες όπως οι δυστονίες.

Ραχιαλγία: Ο πόνος στην περιοχή της πλάτης που παρουσιάζεται συνήθως σε μυοσκελετική διαταραχή. Πάντα ωστόσο πρέπει να αποκλείονται παθήσεις εσωτερικών οργάνων του θώρακα και της κοιλίας που προκαλούν αντανακλαστικό πόνο στην ράχη.

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: η εμφάνιση πόνου, μουδιάσματος και σε προχωρημένα στάδια αδυναμίας στην παλάμη του χεριού. Προκαλείται από πίεση του μέσου νεύρου στην περιοχή του καρπού λόγω φθοράς του από επαναλαμβανόμενες κινήσεις (χειρωνακτικές εργασίες, υπολογιστής) Το μούδιασμα αφορά κυρίως τον αντίχειρα τον δείκτη και το μέσο δάκτυλο, εμφανίζεται δε συχνά τη νύχτα. Η εξέταση που επιβεβαιώνει τη διάγνωση είναι το ηλεκτρομυογράφημα. Σε προχωρημένα στάδια η αντιμετώπιση είναι κύρια χειρουργική.

Σύνδρομο ανήσυχων άκρων: Κατάσταση στην οποία ο ασθενής παραπονείται για ακαθόριστη δυσφορία στα κάτω άκρα και ακατανίκητη τάση να τα κινήσει. Μπορεί να παρουσιάζεται σαν παροδικό μούδιασμα, κάψιμο, ηλεκτρισμό κλπ. Είναι συχνότερο τις βραδινές ώρες κατά την κατάκλιση, επιδεινώνεται με τη ζέστη, την κόπωση και την ψυχική φόρτιση. Η έλλειψη σιδήρου μπορεί επίσης να χειροτερεύει τα συμπτώματα. Απαιτείται διαγνωστικός έλεγχος ώστε να αποκλειστούν καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα (πολυνευροπάθειες, αλλοιώσεις στην οσφυϊκή μοίρα κλπ). Αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή.

Τικ: ξαφνικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις και συσπάσεις συνήθως του προσώπου (ματιών, στόματος) χωρίς νόημα. Μερικές φορές επεκτέινονται στον κορμό και στα άκρα. Μπορεί να συνοδεύονται και από φωνή. Ξεκινούν συχνά στην παιδική ηλικία αλλά και στην ενήλικη ζωή. Έχουν συνήθως ψυχογενή αίτια.

Τρόμος: Η ακούσια ταλάντωση ή τρέμουλο συνήθως των άνω άκρων. Μπορεί να εμφανίζεται στα χείλια, την κεφαλή, στον κορμό ή και στα κάτω άκρα. Οι αιτίες του τρόμου είναι πολλές. Μπορεί να προκαλείται από διαταραχές του θυρεοειδούς, από φάρμακα, στην κατάχρηση αλκοόλ, σε κληρονομικές καταστάσεις (ιδιοπαθής τρόμος), και στη νόσο του Πάρκινσον. Η κλινική εξέταση και το λεπτομερές ιστορικό κατευθύνουν τον νευρολόγο στη σωστή διάγνωση. Μπορεί να απαιτηθεί και ειδικός διαγνωστικός έλεγχος.

Υδροκέφαλος φυσιολογικής πίεσης: Πάθηση του εγκεφάλου στην οποία υπάρχει συσσώρευση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) στις κοιλότητες του εγκεφάλου. Ενώ το ΕΝΥ παράγεται κανονικά φαίνεται να δυσλειτουργεί η αποχέτευσή του. Προκαλεί διάταση του κοιλιακού συστήματος του εγκεφάλου. Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους. Τα βασικά συμπτώματα είναι ο συνδυασμός αστάθειας, απώλειας μνήμης και διαταραχές στην ούρηση (ακράτεια). Είναι κατάσταση η οποία είναι αντιμετωπίσιμη χειρουργικά (με την τοποθέτηση μικρής βαλβίδας παροχέτευσης του ΕΝΥ).

Υπαισθησία: Η μειωμένη αίσθηση αφής, θερμού ψυχρού σε κάποια περιοχή του σώματος. Υποδηλώνει δυσλειτουργία του αισθητικού μηχανισμού σε κάποιο επίπεδο (περιφερικά νεύρα, ρίζες, νωτιαίος μυελός, εγκέφαλος)

Υπερκινησίες: ακούσιες, συχνά ασύντακτες κινήσεις κορμού και άκρων που συνήθως προκαλούνται από την υπέρβαση της δοσολογίας των φαρμάκων στη νόσο του Πάρκινσον. Προκαλούν αστάθεια στον ασθενή και κίνδυνο πτώσεων.

Φωτοφοβία: Η δυσκολία να ανεχτεί ο ασθενής το φως. Εμφανίζεται συχνά στην ημικρανία ή σε οφθαλμολογικές παθήσεις.

Φωταψία: Η ψευδής αντίληψη φωτεινών ειδώλων με την μορφή λάμψεων, «αστραπών» κλπ. Σύμπτωμα συχνά της αύρας της ημικρανίας.

Χορεία: Μορφή υπερκινησίας με ακούσιες, μη ελεγχόμενες κινήσεις άκρων και κορμού με ομαλή σχετικά ροή (σαν χορός). Μπορεί να οφείλεται σε εγκεφαλικό επεισόδιο, εκφύλιση του εγκεφάλου και σε σπάνια κληρονομική πάθηση (χορεία Huntington)

Χωλότητα διαλείπουσα: Η εμφάνιση πόνου και αδυναμίας κίνησης των κάτω άκρων μετά από περπάτημα ποικίλης διάρκειας. Ο πόνος μετά από τη διακοπή της δραστηριότητας παρουσιάζει ύφεση. Συνήθως προκαλείται από προβλήματα των αγγείων των άκρων όπου μειώνεται η παροχή αίματος στους μύες βάδισης. Μπορεί να εκδηλωθεί όμως και σε πιεστικά προβλήματα στη σπονδυλική στήλη, καθώς και σε νευροπάθειες. Απαιτεί αγγειολογικό αλλά και νευρολογικό διαγνωστικό έλεγχο.

Ψευδαισθήσεις: Συμβαίνουν όταν κάποιος συνήθως βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν. Λιγότερο συχνά μπορεί να είναι ακουστικές, οσφρητικές ή γευστικές. Μπορούν να εμφανιστούν σαν αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας όπως σε περιπτώσεις άνοιας, ή ως μέρος μιας ψυχικής ασθένειας. Μπορεί να προκαλούνται από φάρμακα, ή από κατάχρηση αλκοόλ. Παθολογικές καταστάσεις όπως ο υψηλός πυρετός, οι διαταραχές ηλεκτρολυτών ή του οξυγόνου του αίματος μπορούν να προκαλέσουν επίσης ψευδαισθήσεις.

Ψυχοσύνδρομο Οργανικό: Η ψυχική διαταραχή που οφείλεται σε συνδυασμό παθολογικών αιτίων όπως η λοίμωξη, ο πυρετός, οι διαταραχές μεταβολισμού, η διαταραχή στην αναπνοή, ο πόνος. Μπορεί να εκδηλώνεται με διέγερση, επιθετικότητα, ανησυχία, έντονο άγχος, ακαθισία, ψευδαισθήσεις, παραλήρημα.

Ωτόρροια: Η ροή υγρού από τον ακουστικό πόρο. Συνοδεύεται συνήθως από πόνο. Είναι κατάσταση που πρέπει να εξετασθεί από ΩΡΛ ώστε να αντιμετωπιστεί πιθανή φλεγμονή που δυνητικά μπορεί επεκταθεί ενδοκράνια.